บทความจากนิตยสาร add Free Magazine
ป้องกันและตอบโต้ (ด้วยเคล็ดวิชา มวยไชยา) ...โดย แหลมทอง ศิษย์ครูทอง
หนุมานเหยียบลงกา
งานเผยแพร่ศิลปะมวยไชยาของ
ชมรมพาหุยุทธ์ ไชยารัตน์ (ครูทอง) จะมีท่าเด็ดในการโชว์อยู่ท่าหนึ่งชื่อ หนุมานเหยียบลงกา หรือ
ไต่เขาพระสุเมรุ ท่าลูกไม้นี้เพิ่งมีขึ้นก็ราวปี 2525
โดยศิษย์ครูทองท่านหนึ่งได้คิดแตกท่าเพิ่มเติมจาก ท่าเหยียบเข่าสับหัว
ซึ่งฝึกกันอยู่ในยุคนั้น
ลูกไม้มวยนี้ต่อยอดมาจาก ท่าครู
(แม่ไม้) หรือ ย่างสามขุมคลุมแดนยักษ์ ที่ได้เคยนำเสนอไปนั่นแหละครับ การฝึกย่างยกเท้า ยกเข่าสูงนี้นอกจากจะยกเพื่อใช้เข่ารับป้องกันแข้งที่เตะเข้ามาแล้ว
ท่ายกเข่าพร้อมยกปลายเท้า (ปลายโต่ง) เชิดขึ้นอย่างโขน อันเป็นแบบฉบับมวยไชยา ก็เพื่อใช้โต่งเท้ารุก ถีบ, ยัน หรือเหยียบได้อีกด้วย
จากท่าครูเมื่อยกเหยียบในจังหวะที่ฝ่ายตรงข้ามเตะมาแล้ว ผู้ฝึกจะต้องเพิ่มพลังสปริงเท้าโดด (เหิน) เข้าจับเกาะกุมตามเคล็ดทุ่ม
ทับ จับ หัก (หมัดคาดเชือกที่เปิดช่วงนิ้วมือไว้ทำให้การจับยึดเกาะทำได้สะดวก)
แล้วปีนขึ้นไปเหยียบตัวเหยียบบ่าคู่ต่อสู้
ใช้ศอกถองใบหน้าหรือศีรษะปิดบัญชีได้เลย
ท่าลูกไม้นี้ผู้ฝึกจะต้องมีทักษะและความมานะในการฝึกฝนมากทีเดียวจึงจะใช้ท่านี้ได้อย่างคล่องแคล้ว
 |
| หนุมานเหยียบลงกา หรือไต่เขาพระสุเมรุ แสดงโดย ศิษย์ครูทอง:นักเรียนสวนกุหลาบ ปี 2530 |
ลูกไม้หนุมานเหยียบลงกานี้ ไม่ใช่ไม้เด็ดไม้ตายที่ร้ายกาจรุนแรงที่สุดหรอกนะครับ
ยังมีท่าพื้นๆ ดูธรรมดาๆ อย่าง ท่าทัดมาลา
หรือ ท่าปักลูกทอย ที่ถือว่าเรียบง่ายแต่ให้ผลรุนแรงพอกัน แถมยังฝึกได้ง่ายกว่าอีกด้วย เพียงแต่... ในแง่ของงานเผยแพร่ศิลปะการต่อสู้แล้ว ท่าหนุมานเหยียบลงกานี้ถือว่าเป็นท่าที่ หวือหวา
น่าตื่นตาตื่นใจมากที่สุดท่าหนึ่ง ที่หลายคนอาจวิจารย์ไปว่าผิดเพี้ยงพิสดารจนไม่น่าจะเป็นมวยไทย
ที่จริงก็ไม่ได้แปลกประหลาดพิสดารอะไรหรอกครับ ท่าปีนท่าไต่ในศิลปะต่อสู้ของชนชาติอื่นก็เห็นมีเล่นกันอยู่ถมไป
...
ท่านี้มีพื้นฐานจาก ท่าครู เป็นต้นแบบ พูดในแง่วิชาการแล้วทำได้ครับ
 |
| ครูทองหล่อ ยาและ กับ ผู้เขียน |
การกระตุ้นให้คนไทยหันมาสนใจศิลปะมวยไทย บางครั้งก็ต้องมีเชิงชั้นมีจุดขายที่เร้าใจบ้างและที่สำคัญนับวันมวยไทยจะเสื่อมคลายศาสตร์และศิลป์แบบโบราณไปทุกที ลูกหลานไทยเมินหน้าหนีมวยไทยเสียเอง อนาคตของงานอนุรักษ์ศิลปะมวยไทยยังไงก็คงทิ้ง
ท่าหนุนมานเหยียบลงกา ในการแสดงโชว์ศิลปะไปไม่ได้เสียแล้วครับ.
…………………………………..…………..
